Ontmoetingen in onze openbare achtertuinBLOG | Zou het niet fantastisch zijn. Een plek bij jou in de buurt, buiten in een leuk parkje, waar je op een ontspannen zaterdagmiddag je vrienden kan ontmoeten voor een partijtje volleybal. Waar het fijn is om te zijn. Waar je als oudere makkelijk in contact komt met mensen omdat er van die gezellige zitjes zijn. Waar je graag regelmatig terug komt.
Ik was in Barcelona voor de marathon en natuurlijk heb ik ook van de gelegenheid gebruikt gemaakt om de stad te verkennen. Op zoek naar een bakkertje loop ik langs het gezellige parkje Jardins de Rubió i Lluch. Naast de kunstacademie, verstopt in de wijk. Met kleine zitjes onder een groepje bomen, een terrasje waar een paar oudere mannetjes de laatste buurtnieuwtjes delen met een geurige espresso. Verderop in de stad zie ik dat op heel veel plekken zitjes zijn. Bijvoorbeeld achter de Mercado de La Boqueria en naast de school, waar mensen eten en samen op hun kinderen wachten.
De openbare ruimte is van ons allemaal en we kunnen er nog veel meer uithalen 
Diezelfde middag loop ik langs het strand. Het is heerlijk weer. Op een bord staat een lijst met dingen die je allemaal op het strand kan doen. Ik zie volleybalnetten, rekstokken en fitnesstoestellen. Wat heerlijk om te zien dat de Spaanse jongeren elkaar hier op zaterdagmiddag spontaan ontmoeten voor een wedstrijdje. Dat zou ik eigenlijk ook wel willen. En dan dringt het tot me door. Wij kunnen daar wat van leren.
In Nederland hebben we van die hangjongeren. Is dat geen goede reden om juist géén bankje te plaatsen op die hoek van de straat. Voor je het weet staat het er vol met scootertjes, kan je niet meer slapen van de herrie en ligt de straat 's morgens vol met peuken en blikjes. Nee, voorkomen is beter dan genezen. Die bankjes komen er mooi niet! Een barbecue in het park misschien? Met je familie, op zondagmiddag. Zie je het al voor je, blauwe stinkrook in de buurt. En wat een rotzooi gaat dat worden. Ik zie het ongedierte trouwens al rondscharrelen want die etensresten worden daar natuurlijk gewoon achter gelaten.
En in sommige steden zie je van die typische volksbuurten. Met een biertje in de voortuin, dat werk. Ach ja, soms ook een dametje met een bakkie koffie. Waarom zitten die mensen daar eigenlijk? Hebben ze binnen misschien geen bank of geen achtertuin? Nee natuurlijk niet. Ze vinden het gewoon gezellig. Ons kent ons. Lekker een babbeltje met een voorbijganger en met het WK hangen ze samen oranje vlaggetjes op. Waarom halen wij niet meer sociale meerwaarde uit onze openbare ruimte? Contacten onder wijkgenoten stimuleren met een openluchtbioscoop op de gevel van het buurthuis bijvoorbeeld? Of ouderen in beweging brengen met een eenvoudige fitnessvoorziening naast hun woningen? Nederland is geen Barcelona nee. Het is hier in ieder geval een stukje frisser. Maar de behoefte van mensen aan een leuke plek in de buurt lijkt me toch hetzelfde. En er zijn voldoende kansen om de sociale mogelijkheden die er zijn beter te benutten.
Er is soms wat meer lef nodig, of creativiteit. Maar ik denk ook vooral bewustwording en overtuiging. En we moeten elkaar daarvoor opzoeken. Want wanneer wij techneuten nu eens samen met sociale -, sport-, en gezondheidsorganisaties aan tafel gaan om te brainstormen zijn de mogelijkheden ineens eindeloos. Plein Civiel geeft het goede voorbeeld. Zo gingen we in gesprek met de KNVB. Een ander voorbeeld is de revitalisatie van de Thomas van Aquinostraat. Hierbij zochten we de samenwerking met partijen die veel kennis hebben op het gebied van gezondheid en sociale aspecten, zoals de GGD, Amarant, Contour/De Twern en woningbouwverenigingen Tiwos en Wonenbreburg. Op naar een socialere openbare ruimte met hopelijk vaak Spaanse temperaturen! Martijn Peters, adviseur bij Plein Civiel en hardloper |
|
|
