Bewoners kijken anders naar de openbare ruimte, zet die technische bril eens af!BLOG | Wat een verademing! We laten onze visies en adviezen even voor wat ze zijn en gaan vandaag een keer gewoon de straat op en vragen aan willekeurige mensen wat ze vinden van hun leefomgeving. Best spannend eigenlijk. Maar met een beetje lef hebben we al snel een paar leuke gesprekken. Even later in een andere buurt blijkt dat niet iedereen even spontaan is in het delen van hun mening. Als we even aanhouden komen de verhalen echter al snel los.
We hebben van onze gesprekken met mensen op straat onderstaand filmpje gemaakt.
Net wat je gewend bent
We wisten natuurlijk al dat de manier waarop mensen de ruimtelijke kwaliteit beleven erg persoonlijk is. En het is een open deur dat de bewoners van een wijk heel goed weten wat ze prettig vinden. Dat blijkt ook nu. We zijn in een eenvoudige buitenwijk en vrijwel iedereen die we spreken is betrokken. En men kan prima relativeren. Zo hoorden we verschillende mensen zeggen over een eenvoudig ingerichte straat waar het best wat groener zou kunnen: “Het is maar net wat je gewend bent” en ook “Het is nu eenmaal zo”. Deze mensen zijn gewoon tevreden want een paar straten verder ligt een mooi park en dat maakt alles goed. Alleen de hondenpoep, dat is echt storend. De buurt als totaal is de graadmeter. Gebiedsgerichte aanpak lijkt dus een goede keuze voor een hoge bewoner tevredenheid. Wie plant mag oogsten
Het groeit en bloeit ook weelderig in de stadstuin waar we even later aankomen. Een echte co-creatie van bewoners en gemeente. De gemeente heeft het terrein ingericht. Enorme plantenbakken sieren het terrein. Met tomaten, aardbeien en andere groenten gevuld door de bewoners. Wie plant mag oogsten. Het verbroedert en een praatje met elkaar is inmiddels van alle dag. Burgerparticipatie in optima forma. In ons gesprek met een heuse stadsboerin wordt duidelijk dat het watergeven van het geheel toch wel een pittige klus is als het warm is. Misschien kan de gemeente daarin ook nog wat ondersteunen om de duurzaamheid van dit initiatief te vergroten.
Tja, en wat leren wij hier nu van. Allereerst dat het ontzettend leuk en verfrissend is om eens in gesprek te gaan met mensen die gebruik maken van de projecten die wij bedenken. Herstraten? Nee vegen!
We stappen in de auto en rijden verder naar een andere wijk. Dit keer aan de rand van het stadscentrum. Hier treffen we vooral ouderen en jonge gezinnen. Benieuwd wat we hier gaan horen. We staat volledig open om alle opmerkingen over weggezakte trottoirbanden en krappe kruispunten te ontvangen. Maar wat schetst onze verbazing, vrijwel niets van dat alles. Hier worden we verrast door een grote sociale betrokkenheid van de buurtbewoners. Er wordt ineens gesproken over de stoep vegen, en ook die van de buurman. En ja, die kwaliteit van de weg is best belangrijk maar mijn buurtgenoten zijn zo aardig voor me dat is pas echt belangrijk. Onkruidbestrijding is ook niet de prioriteit. Groeien en bloeien is het devies. We horen nog wel een oudere dame zeggen dat ze een blokje om moeten lopen omdat het voetpad bij de dichtstbijzijnde supermarkt te scheef ligt. Tot slot nog een filmpje. |
|
|
